NIEUWSBRIEF 13-08-2023

 

 

Editoriaal:

 

 

In aanloop van de herdenkingsfeesten Bevrijding van Antwerpen, september 1944 wil ik u even meenemen naar die periode van Generaal Clare Hibbs Armstrong      

Na de bevrijding van Antwerpen, september 1944, logeerde de US Generaal Armstrong en zijn vleugeladjudant Town Major (militaire bevelhebber en burgemeester ad interim) bij de familie Damman in de grote villa Tulpenaere te Aartselaar      

Over dit verblijf vernam ik verscheidene verhalen en anekdotes van mijn beste vriend en schoolkameraad Francis Damman, zoon van Désiré en Ninon Damman. Hieronder de herdenkingsmedaille die ze ontvingen van de generaal en die nu in mijn bezit is.   



De familie Damman is rechtstreekse afstammeling van het geslacht Ackermans en Van Haren (hier is de link met het maritieme: DEME!), die trouwens op het kasteel Lindenbos woonden naast de villa Tulpenaere aan de Boomsesteenweg te Aartselaar.      

Vader Damman bezat verscheidene steenbakkerijen in Niel, er is nu daar een verkaveling naar hen genoemd: Damman City.       
 

Mijn kameraad Francis is enkele jaren geleden overleden maar heeft mij wel een heel uitgebreid archief met fotos nagelaten.

Ik heb het plan opgevat om die brieven te ordenen en de verhalen op papier zetten, met wat geduld kan je die binnenkort hier lezen...

           

Uit het logboek van de commodore:        

           

1.      Vorig week-end leek wel het culminatiepunt van de aanhoudende periode van wind en vooral neerslag die het einde van juli en het begin van augustus teisterde. Het was dan ook een hele verademing en goed gok dat onze lang aangekondigde testdag “Meezeilen” van start kon gaan op donderdag 10 augustus.Zo trokken 8 gegadigden richting Oesterhaven in Wolfaartsdijk       



Wie echter zijn zinnen gezet had op een dagje villegiatuur kwam bedrogen uit, want initiatiefnemer Paul Mallentjer verzamelde de troepen eerst voor een veiligheidsbriefing, een uitleg over het concept en de eerste basisbegrippen van het zeilen.

Na een licht bedoelde, maar soms copieus uitgevallen lunch op het terras van de mini-golf in de buurt, kon het echte werk beginnen      

De groep was te groot voor de Maybe, dus werd ter plaatse een Valk gehuurd. Een Valk is een open boot met vaste kiel van 6,5 m, en met een rolfok en een grootzeil aan gaffel. De exemplaren in de Oesterhaven zijn voorzien van een elektrische hulpmotor, die dus zeer gemakkelijk te bedienen is, maar die ook geruisloos loopt. Hierdoor gebeurt het wel eens dat men vergeet dat die nog steeds draait met gehesen zeilen. Buiten de illusie dat dit de indruk wekt dat het zeilen perfect verloopt, zelfs met luttele wind, riskeert men, op het ogenblik dat de motor echt nodig is bij het binnenvaren van de haven, met een platte batterij te eindigen      

In de namiddag gingen dus 4 man aan boord van de Valk, één haakte af, en de drie overige bleven aan boord van het vlaggenschip (zie foto boven). Al had de meteo een zalige windkracht 3 voorspeld, toch sloeg de “vloek van de commodore” weer toe. Waar de valk nog enigszins beweeglijk was, moest men zich aan boord van het vlaggeschip tevredenstellen met een eerder symbolisch gehesen zeil-alaam. Aangestipt mag wel worden dat, vooraleer de zeilen te hijsen, de Maybe zijn rol als begeleidingsschip moest opnemen  

De namiddag werd 's avonds nog bekroond met gezellig gezamenlijk avondmaal, opnieuw op het terras van de minigolf.    

Al bij al was het een weliswaar korte, maar heel interessante dag, en mogen we zeggen dat deze eerste kennismakingsdag een succes was, en smaakt naar nog meer. Nogmaals dank aan Paul Mallentjer voor dit initiatief.        

Er zijn nog 8 vacatures voor de pool, die we willen beperken tot 20 max.        




2.      Vorig week-end viel een record aan volumes watermassa uit de hemel, zodat het aangekondigde “Supply Point” in Fort 2 te Wommelgem haast letterlijk verdronk. De aktiviteiten “onder dak”, zoals de Militariabeurs en de musea met de vaste collectie hadden nog een redelijk succes. Maar de tentenkampen van de deelnemende groepen met hun menselijke inhoud waren doorweekt, zodat op zondag de aftocht al vroeg werd ingezet        

Gelukkig zit het Marine-museum van Vrimo-Belmar stevig verankerd onder de 170 jaar oude gewelven van het fort, en konden zij toch rekenen op voldoende belangstelling. In vergelijking met ons bezoek in 2021 is er toch wat nieuws te zien: de M944 Antwerpen begint herkenbaar te worden, de Godetia en de Pollux naderen stilaan hun definitieve afwerking, en er de prachtige aanwinst van de M910 Diest uit het privébezit van Eddy Van Herck. Het museum is opnieuw geopend tijdens Open Monumentendag op zondag 10 september 2023       



3.      Niet onmiddellijk het gevolg van de zware regenval, maar waarschijnlijk toch wel in verband daarmee, was er verrassing op de droogdokkensite toen de dokken die normaal leeg gehouden worden ook vol water stonden        

Vooral voor droogdok 6 is dat problematisch omdat dit dok reeds in het verleden gebruikt werd als openluchttheater voor evenementen. Ook in het nieuwe masterplan behoudt het deze functie.      

In het historisch pomphuis van 1930, het enige dat nog functioneert op de site was vrijdagavond 4 augustus een panne ontstaan waardoor de pompen die het water naar het Kattendijkdok moeten leiden het niet meer deden.        

Lezers van de volledige nieuwsbrief vinden een een fotoreportage van de toestand op zaterdag van de hand van Georges Janssens, samen met een link naar het Flowsartikel van 8 augustus. Op woensdag 9 augustus waren wij ter plaatse voor ons maandelijks Happy Hour, overigens supergezellig, en toen stond het water nog op halve hoogte           

4.      Bij het scheepvaartnieuws past het even stil te staan bij het jammerlijk verlies dat de schippersfamilie treft van het op maandag 7 augustus gezonken Nederlandse binnenschip, de JoGo1 op de Schelde in Grembergen bij Dendermonde. Naar alle waarschijnlijkheid zal bij de berging het lichaam van de tot nu toe vermiste schipper tevoorschijn komen, een droeve bevestiging voor deze mensen. Niet alleen de zeevaart heeft zijn risico's      

5.      Er wordt dan toch nagedacht over de manieren waarop men de voorspelde zeespiegelstijging in de toekomst kan opvangen. Door intelligent te anticiperen op deze verwachte effecten van de opwarming van de aarde kan men de focus en beschikbare middelen richten op concrete maatregelen met duidelijk inschatbare doelstellingen. Zo bracht de Standaard van 7 augustus een reportage over de bouw van de eerste stormvloedkering in België. Die zou komen in de havengeul van Nieuwpoort, iets verder landinwaarts van de oude marinebasis, waar, ten minste tijdens mijn legerdienst de overtollige MSC's in de “plastic” lagen te wachten op een mogelijke escalatie van de koude oorlog  

6.      In het oorspronkelijke Sigmaplan was er al een stormvloedkering voorzien in de Schelde stroomafwaarts van Antwerpen, maar die is er uiteindelijk toch niet gekomen, want te duur. “Geef de rivier terug meer ruimte” werd het leitmotiv van het 2de Sigmaplan. Wie geen idee heeft hoe een stormvloedkering eruitziet kan gaan kijken in Nederland, bij Neeltje Jans           

7.      Gelijkaardige redeneringen spelen in de ontwerpen voor de nieuwe kustverdediging, waar men, liever dan betonnen dijken, zich wil richten op een uitbreiding van de strand-en duinenmassa. (De Standaard van 8 augustus.)  

8.      Een bericht met dezelfde realistische ondertoon komt van Ineos. Jaja, dezelfde Ineos die recent zo in het nieuws was en politieke schokgolven veroorzaakte. Had ik niet beloofd om daarover te zwijgen? Wees gerust, ik doe mijn belofte gestand, maar het nieuws in kwestie, al betreft het dezelfde site in Lillo, gaat over iets totaal anders. Ineos produceert daar namelijk Chloor onder de naam van zijn filiaal Vinavyl. Daar dit gebeurt volgens een electrolyseproces is het bijproduct hiervan waterstof. Deze waterstof wordt normaal geleverd aan andere bedrijven, die deze waterstof dan inzetten, bijvoorbeeld bij hydrogenatie. Maar er is te weinig afname en er blijft dus te veel overtollige waterstof over. Nu wil Ineos hiervoor een boiler bouwen waarin ze deze waterstof kunnen verbranden voor de productie van stoom, voor de eigen processen of voor de omliggende bedrijven       

Ze hebben hiervoor 10 miljoen € veil. Hopelijk oogt dit voldoende onschuldig om geen bezwaren op te wekken die ook dit project zouden kunnen blokkeren. (De Standaard 8 augustus 2023)

9.      Toch enigszins verwonderd las ik in diezelfde Standaard dat de marktleider in de productie van windturbines markleider Siemens Gamesa diep in de rode cijfers zit! Booming business was dit toch? The sky is the limit! Nee dus. Bij Siemens lijkt het probleem tweeërlei: enerzijds zijn er defecten vastgesteld in de op land geplaatste turbines, anderzijds zijn er opschalingsproblemen in de offshore afdeling. Maar de hele Europese sector lijkt het zwaar te hebben. Met het verdwijnen van de subsidies en het invoeren van de veilingen voor concessies is het comfortabele businessmodel vervangen door een meer concurrentieel strijdperk, waarin dan ook nog de goedkopere Chinese bedrijven de sfeer komen bederven. Ook het voortdurend invoeren van grotere en krachtigere modellen slorpt heel wat energie en middelen op. Was kostprijs niet één van de elementen waarop men zich steunde om geen kerncentrales meer te bouwen?     

10.   Eerstvolgende interessante data.